Халық ақыны Естай Беркімбаевтың мазары

Естай Беркімбаев (1868–1946) – көрнекті композитор, Қазақ КСР-нің еңбек сіңірген өнер қайраткері (1939), әнші, ақын және импровизатор, Қазақстан Композиторлар одағының алғашқы мүшелерінің бірі (1939). Оның есімі қазақ музыка мәдениетінің тарихында алтын әріптермен жазылды. Оның «Сандуғаш», «Юран», «Дүние-ай», «Жай қоңыр», «Наз қоңыр», «Майда қоңыр», «Еркем» т.б. әндері интонациялық бояулардың байлығымен ерекшеленеді. Бірақ оның музыкалық талантының шыңы – бір оқиғасы сабақтас «Қорлан» шығармасы. Ақын Естай жас кезінде он алты жасар сұлу Қорланды көріп, тыныштық пен ұйқыдан айырылады. Батыл жігіт қызға да қатты ұнады. Олар бір-біріне ғашық болды, бірақ тағдыр оларға бірге болуды жазбаған. Байдың қызы Қорлан басқаға тұрмысқа шығып, әкесінің шешіміне қарсы шыға алмады. Естай сүйіктісін ұрлауға бел буды, дегенмен қыздың туыстары мұны біліп қойып, жастардың бірге болу армандары орындалмады. Қорлан мен Естай біржола бір-бірінен айрылды. Қорлан жас жігітке олардың махаббатын еске түсіретін күміс сақина қалдырды.

Естай ақынның қалған өмірі Қорланға деген сүйіспеншілікпен өтті, өмірінің соңына дейін Қорлан сыйлаған жүзікті көз қарашығындай сақтады. Күмбезді кірпіш құрылыс болып табылатын халық композиторының бейітіне ескерткіш орнатылған. Ақ және сары кірпіш түстерінің қарама-қайшылығы ғимараттың сәулет өнерін нығайтады, оның қырлы күмбезі аспанға қарайды. Ашық кірпіш қалау ескерткіштің сәндік компонентін жақсы көрсетеді. Кесененің алдыңғы жағындағы тауашада атақты ақынның барельефтік бейнесі, ал төменде эпитафия мен лира, домбыра және ою-өрнек оюы бейнеленген.